سلام بر تو که خـورشید عالم‌افـروزی            که مثل روز تو هرگـز نـیـامده روزی

کسی که خلعت خدمت به تو نصیبش شد            ردای سلـطـنتش را به حشر می‌دوزی

نمی‌خورد به خدا لحـظه‌ای غـم نان را            کسی که بر سر خوان تو می‌خورد روزی

هنوز داغ غـم کـهـنه پیرهن تازه است            تنور داغ تو گرم است بس که جان‌سوزی

در امتداد زمان، کربلای تو جاری است            در این نبرد ولی همچنان تو پیـروزی

سر تو رفت ولی پای حرف خود ماندی            به شـیـعـه شـیـوۀ آزادگـی مـی‌آمـوزی